Łojotokowe zapalenie skóry to schorzenie uciążliwe i nawracające, dotykające osoby w każdym wieku, choć najczęściej występujące u tych w okresie dojrzewania. Objawia się przewlekłym stanem zapalnym. Występuje nadmierne łuszczenie się zrogowaciałego naskórka, który może tworzyć na skórze charakterystyczne tłuste nawarstwione łuski. Towarzyszy temu świąd, który intensyfikuje się pod wpływem potu. Następstwem mogą być nadżerki, przeczosy i wypadanie włosów.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy – przyczyny
Przyczyny łojotokowego zapalenia skóry głowy nie są do końca rozpoznane. Wskazuje się, że ma związek ze zwiększoną produkcja łoju, niewłaściwym składem sebum i z nadmierną proliferacją lipofilnych drożdżaków z gatunku Malassezia. Mówi się również o znaczeniu bakterii Staphylococcus epidermidis oraz zaburzeniach funkcji barierowej skóry.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy nasila się pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak:
- zaburzenia immunologiczne;
- zaburzenia hormonalne;
- złe odżywianie,
- przewlekły stres,
- zmęczenie, brak snu,
- nieprawidłowa higiena i pielęgnacja skóry głowy,
- zanieczyszczenia środowiska,
- przebywanie w klimatyzowanych pomieszczeniach,
- infekcje przebiegające z wysoką gorączką,
- zakażenie wirusem HIV,
- stosowanie niektórych leków,
- czynniki genetyczne.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy – leczenie
Niestety nie ma panaceum na łojotokowe zapalenie skóry głowy. Schorzenie ma charakter przewlekły i nawrotowy. Leczenie wymaga determinacji i systematyczności w wielopolowych działaniach, jak pielęgnacja, odpowiednia dieta, suplementacja. Stosowanie się do zaleceń trychologa oraz przeprowadzenie około 3 miesięcznej kuracji jest konieczne. W czasie nawrotów choroba wymaga powtarzania leczenia z wykorzystaniem przede wszystkim preparatów o działaniu miejscowym – szampon do postępowania w ciężkich stanach łupieżowych, płyny, żele. Zawierają one składniki przeciwświądowe, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i keratolityczne, takie jak cyklopiroksolamina o stężeniu 1%, ketokonazol, flutrimazol czy klotrimazol.
W profilaktyce i w łagodnej wersji choroby wystarczające mogą być szampony z dodatkiem dwusiarczku selenu czy pirotynianu cynku. W przypadku ostrego przebiegu lekarz specjalista może zalecić czasowe miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów. W czasie remisji dermatozy niezbędne jest przynajmniej raz w tygodniu używanie szamponów przeciwgrzybiczych, oczywiście przy odpowiedniej higienie skóry głowy. Oprócz szamponów warto sięgnąć po lecznicze peelingi, kremy, lotiony czy ampułki dedykowane do leczenia łojotokowego zapalenia skóry głowy.